Blij en verdrietig tegelijkertijd

Gisterochtend zag ik het opeens in de post app: er komt een brief aan van het UWV. Dat kan alleen maar over mijn herkeuring gaan. 

Gelukkig was de postbode er al vroeg en hoefde ik niet lang in spanning te zitten. Maar voordat je de boodschap hebt gevonden moet je wel goed lezen zeg. Eerst dat mijn uitkering aangepast gaat worden en ik nog geld krijg. Pas op de laatste pagina staat daadwerkelijk dat het om IVA gaat. 

Meteen volgen de tranen. Van geluk en opluchting. Ook van de frustratie en confrontatie. 

Ik heb er bijna 10 maanden op moeten wachten. Uiteindelijk heeft de herkeuring op papier plaats gevonden. Vele klachten, weinig tot geen verbetering meer verwacht, duurzaam afgekeurd. Dit gaat met terugwerkende kracht in vanaf november. 

Ik ben benieuwd hoe het met de tekentalenten daar gaat, of ze alle bedragen inclusief twee inflatiecorrecties en vakantiegeld goed gaan berekenen. Daar heb ik nog niet zoveel vertrouwen in na alle berichtgeving. 

Ik heb geen reïntegratie verplichtingen meer. Mocht het zover komen dat ik wel weer wat kan werken, dan mag dat uiteraard (tot maximaal 20% bijverdienen). Geen gezeur meer vanuit het UWV. De begeleiding vanuit mijn oude werkgever stopt. En 5% meer inkomsten voor mij. 

Dit geeft rust en zekerheid. Ik kan me volledig op mezelf richten. Mijn gezondheid en de verbetering daarvan. Niet dat mijn dagindeling of leven er nu opeens anders van wordt. 

Deze brief doet wel wat met me. Het is nu definitief. Ik heb door kanker, de behandelingen en alle bijkomende bijwerkingen zoveel ingeleverd dat werken en mijn eigen broek ophouden niet meer lukt. Ik weet het wel, anders had ik de IVA niet aangevraagd. Het staat nu zwart op wit. Mijn verhaal is op papier al duidelijk. Even slikken en weer doorgaan. 

De verwachting is niet veel verbetering meer, toch hoop ik dat nog altijd wel. In elk geval wat meer energie en conditie en minder pijnklachten. Die verwachting is reëel in mijn ogen. Alleen zijn dat maar kleine stapjes die voor mij als een grote overwinning voelen. Ik blijf er mijn best voor doen.