Trots op mijn littekens

Gisteren ben ik heerlijk een dagje met mijn moeder naar de sauna geweest. Onszelf verwennen en ontspannen. En het was nog prachtig weer ook. Echt een topdag. 

Die avond en vandaag merk ik het wel in mijn energie. Met name mijn hoofd laat weten nog wat moeite te hebben met al die prikkels. Maar ik kan met wat extra rust wel het een en ander doen vandaag. 

Vroeger ging ik een paar keer per jaar naar de sauna. Nu is het toch wel flink prijzig en moet ik goed rekening houden met mijn energie. Dan is zo'n dag echt genieten. 

Ik ging nooit naar een badpakkendag en was dat nu ook niet van plan. Ik zou er gewoon rondlopen net als anders. Compleet met al mijn zichtbare littekens (mijn romp is aardig getekend na borstamputatie en HIPEC). Stoer en trots. Want dit is mijn lichaam nu. Getekend voor het leven. Maar het verteld ook het verhaal van wat ik allemaal heb meegemaakt. 

Vaak genoeg hoor ik verhalen van lotgenoten die dit niet meer durven. Bang om zich bekeken te voelen. Maar daar heb ik geen moment last van gehad. Goed, zonder mijn bril zie ik niet veel, dus ook niet als mensen van een afstandje naar me kijken. Ik heb geen rare blikken gezien. Het scheelt dat ik me thuis voel in mijn lichaam en dat ook uitstraal. 

Iedereen mankeert wel wat. Vaak vind je zelf wat van je lichaam terwijl anderen het niet eens zien. Je maakt je drukker om wat anderen van je vinden dan dat anderen je daadwerkelijk opmerken. 

Wees trots op je littekens. Ze vertellen jouw verhaal. Een verhaal dat soms in het verleden ligt maar nog altijd zichtbare herinneringen geeft. Je hebt al veel meegemaakt. Waarom zou je jezelf dan iets waarvan je in het verleden genoot en nu ook graag weer zou willen doen ontzeggen? 

Echt, je bent het waard. Je verdient ook ontspanning. Verwen jezelf. Gun het jezelf. Je zal zien dat het meevalt en de zorgen vooral in je hoofd zitten.