Dubbele domme pech

 Bij de diagnose borstkanker ben ik genetisch onderzocht door het UMCG. Hier is toen niets uitgekomen, behalve domme pech. Wel is er gemeld dat ik na 5 jaar weer contact kon opnemen. De wetenschap staat niet stil en wellicht is er tegen die tijd wel iets gevonden. Of eerder als er wat in mijn situatie veranderde. 

Dat laatste is nu dus het geval. Na opmerkingen van het AVL heb ik toch maar contact opgenomen met het UMCG. Die hebben mijn info opgevraagd en na een paar weken had ik al een antwoord. 

Nog steeds domme pech. Dubbele domme pech. 

Ik weet inmiddels niet meer of ik hier nou blij mee ben of niet. Tuurlijk, ik ben blij dat er voor zover nu bekend niets in de familie zit. Ik gun het niemand om dit ook mee te maken. Maar het blijft knagen. Waarom ben ik twee keer getroffen? En kan ik nog een derde keer verwachten? Dus een dubbel gevoel. 

Ook maar weer ergens parkeren zodat ik verder kan. 

In elk geval trots op mezelf dat ik de stappen heb gezet om het wederom uit te laten zoeken. Ik krijg steeds meer de regie weer zelf in handen.