Mijn wensen voor het nieuwe jaar

Het is bijna 2022. Tijd voor goede voornemens en terugblikken op het afgelopen jaar. Aan goede voornemens doe ik dit jaar niet. Alles wat ik wil ligt grotendeels niet in mijn macht om te veranderen. Terugkijken is wel goed om te doen en om hopelijk dit jaar af te sluiten en achter me te laten. 

Het hele jaar heeft toch in het teken van kanker gestaan. Vooral alle behandelingen die ik moest ondergaan met alle tegenvallers die op mijn pad kwamen. Maar ik heb het allemaal ondergaan en overleefd. Ik ben er nog. Ik ben in remissie. En nu nog dat herstel. Het kost allemaal wat meer tijd en moeite dan vooraf gedacht en vooral mentaal is dat nod heel zwaar. Maar er zit vooruitgang in. Heel langzaam stapjes vooruit. 

Een tijdje geleden had ik nog een gesprek met mijn regieverpleegkundige. Zij kwam met de vraag of ik het mezelf verweet dat ik het pas vrij laat heb ontdekt. Daar kon ik gelukkig nee op antwoorden. Voor een leek was het eerder niet te zien en te voelen. Op mijn leeftijd verwacht je het ook niet als je midden in het leven staat. Ik weet niet hoe snel mijn tumor groeide, maar eerder ontdekken had niets aan het behandelplan veranderd. Hoogstens was ik dan borstsparend geopereerd. Dus nee, ik verwijt mezelf niets. Blij dat ik juist niet mijn hoofd in het zand heb gestoken en actie heb ondernomen. 

Het heeft me wel aan het denken gezet. De tumor besloeg driekwart van mijn borst (best groot dus met een cup D) en het was al uitgezaaid naar zes klieren in mijn oksel. Ik denk dat het niet lang meer geduurd zou hebben voordat het zich verder ging uitzaaien. Dus ik was er nog op tijd bij voor een curatieve behandeling. In zoverre was het mazzel en geluk dat ik de sluipmoordenaar heb ontdekt. 

Ik heb dus een zwaar jaar gehad met weinig hoogtepunten. Vind ik dat leuk? Nee. Is dat erg? Nee. Ik ben er nog en moet nu mijn weg vinden naar mijn nieuwe normaal. Saskia 2.0. Ik heb veel over mezelf geleerd en wat ik belangrijk vind. In het nieuwe jaar ga ik dan ook verder op die weg door te starten met oncologische revalidatie. Ook komend jaar zal niet makkelijk zijn, maar het moet wel steeds beter gaan! 

Daarom heb ik wensen voor het komende jaar:

• Gezond worden en blijven. En daarbij ook weer zonder medicatie kunnen. En op gewicht blijven.
• Beter eten, meer dingen lusten en weer echt eetlust krijgen.
• Genoeg energie hebben om de dag door te komen zonder een dutje.
• Werk weer verder kunnen oppakken. 
• Weer kunnen sporten en dan vooral badminton. 
• Weer op vakantie kunnen gaan!
• Meer socializen en met vrienden afspreken. 

Kortom, weer een beetje een normaal leven opbouwen. Dat zal met ups en downs gaan, maar daar heb ik dan ook een heel jaar voor. Dag voor dag, stapje voor stapje. Ik weet niet hoe ver ik ga komen met herstellen, maar ik ga proberen het positief te benaderen. 

Verder wens ik dat de wetenschap weer vele stappen zet zodat kanker steeds beter te behandelen is en eerder ontdekt kan worden. Dat meer mensen het overleven en oud mogen worden. Dat er medicijnen komen die minder bijwerkingen en schade veroorzaken. 

Vanavond ben ik alleen zodat ik mijn eigen ritme aan kan houden. Naar bed als ik daar aan toe ben ook al zou ik dan middernacht niet halen. Ik heb wat oliebollen in huis en er ligt een kleine fles bubbels koud voor het geval ik middernacht haal. Dit jaar ga ik het wel weer proberen mee te maken (vorig jaar lag ik voor pampus door een zware chemokuur op 30 december). Middernacht zal moeilijk te missen zijn. Ondanks een vuurwerkverbod wordt er hier al lustig op los geknald. Dus we gaan het zien.

Voor iedereen een goede jaarwisseling en de allerbeste wensen met vooral veel gezondheid voor 2022!