Cancerversary

Het is vandaag mijn vierde cancerversary. Al vier jaar dat kanker in mijn leven is... 

Een cancerversary is een mijlpaal in je hele kankerreis die herdenkt of viert, vaak een belangrijke datum zoals de diagnosedag of de operatiedatum. Of je er wat mee doet is aan jezelf. En ook welke mijlpaal, dat ligt helemaal aan je eigen gevoel. 

Ik heb 'gekozen' voor 1 september, de dag van mijn eerste mammografie met aansluitend de echo en biopten. En twee uur later het gesprek bij de chirurg met het slechte nieuws. De diagnose die mijn leven op de kop zette. Een dag die ik mij nog heel goed herinner.

Ik sta er bij stil, bij die achtbaan die plotseling op mijn pad kwam en alles overhoop haalde. Bij het pad dat ik de afgelopen jaren heb bewandeld. Bij wat ik allemaal heb doorstaan. Bij wat ik er is veranderd, wat ik niet meer kan, maar ook wat ik er voor terug heb gekregen. 

De afgelopen jaren vierde ik ook dat ik kankervrij was. Nou bleek dat vorig jaar toch anders. En hoewel het er op dit moment op lijkt, is dat niet een gegeven waar ik automatisch meer vanuit ga. De ziekte is te onvoorspelbaar. 

Maar ik ben er nog en ik krabbel steeds weer op. En die wilskracht en veerkracht hoop ik nog lang zo te houden. Want ik ben er nog lang niet in het herstelproces. Maar er zit eindelijk weer vooruitgang in. 

Dus vandaag sta ik stil bij mezelf. Ik heb het toch maar mooi allemaal gedaan en doorleefd, hoe ongelooflijk zwaar het is geweest. En ik prijs mezelf gelukkig, want om me heen hoor ik ook hoe anders het kan gaan. En ben ik me bewust hoe slopend deze ziekte nog altijd is. 

Vier jaar, maar het voelt al zoveel langer. 

Raar eigenlijk dat van dat eerste jaar ik de data nog wel weet, maar ik heb geen idee op welke dag ik te horen kreeg dat ik PMP had, alleen de operatiedatum staat in mijn geheugen gegrift.