Operatiebibbers

Ik heb het al wel eens gemeld, maar er nog niet uitbreid over verteld. Er komt nog een operatie aan. Na 8 maanden wachten (lang leve de wachtlijsten bij niet belangrijke problemen) ben ik aanstaande donderdag eindelijk aan de beurt. 

Deze keer niets met oncologie maar met gyneacologie. Door maandelijks verschrikkelijke pijn bij het ongesteld worden gaan mijn eierstokken eruit. Er bestaat een vermoeden van endometriose, op de echo zijn sowieso cystes gezien op de eierstokken. Het plan was eerst ook de baarmoeder eruit, maar die laten we voorlopig zitten. Mijn gevoel zegt sterk dat die eierstokken het probleem zijn en op dat gevoel vaar ik blind. Logisch beredeneerd kom ik ook tot die conclusie. Door de Lucrin die ik de afgelopen maanden heb gehad heb ik geen klachten meer (op de bijwerkingen van het medicijn en de overgang na dan). Dus zonder eierstokken zou het probleem verholpen moeten zijn. Ik ga het zien...

Aan de ene kant ben ik blij dat het na zo lang wachten gaat gebeuren. Zonder de Lucrin weet ik straks eindelijk welke restklachten ik nog heb en waar wat bij hoort. Aan de andere kant heb ik er totaal geen zin in. Weer een operatie met narcose en nuchter zijn. Weer moeten herstellen terwijl het juist zo goed gaat. Ik heb alles geregeld en me goed voorbereid. Een herstelperiode van 6 tot 8 weken is goed te overzien. En toch... Ik ga die eerste weken gewoon moeilijk en vervelend vinden. Ik ben zo klaar met ziek zijn! 

Ik heb me ingesteld op een paar weken bivakkeren op de bank, lezen en Netflix/Disney+ kijken. Zo snel mogelijk weer gaan lopen en dat vanaf korte stukjes in de straat weer opbouwen. Hopelijk meteen zelfredzaam zijn om van de bank of bed op te kunnen staan, mezelf kunnen aankleden (ongeacht het tempo), zelf naar de wc kunnen en eten en drinken kunnen pakken. Hopelijk kan ik met de fysio in het ziekenhuis overleggen wat ik verder nog kan en mag. Ik heb mijn spierkracht net een beetje opgebouwd, die wil ik niet al te veel kwijtraken. En die frozen shoulder heeft ook beweging nodig.

Ik vind het nu wel spannend worden. Ik probeer het zoveel mogelijk over me heen te laten komen, maar het is lastig om de touwtjes weer uit handen te geven. Ik wil geen patiënt meer zijn! 

#fingerscrossedvoordonderdageneenvoorspoedighersteldaarna