Arbeidsdeskundig onderzoek en meer van dat geneuzel

 

Kapot, dat is het beste woord om te beschrijven hoe ik me eind van de ochtend voelde. Zondag met de familie de 94e verjaardag van mijn oma gevierd. Hartstikke gezellig maar wel veel prikkels. Dus gisteren moe. Vanochtend had ik het arbeidsdeskundig onderzoek. Online, dus zonder reistijd en dat kost me dan nog heel veel energie in het denkwerk. Twee dingen die zoveel energie vragen zo kort op elkaar is dus geen goed plan. Een dutje later en ik voel me weer wat beter. Straks nog even in het bos wandelen om mijn hoofd nog wat verder leeg te krijgen. 

Dat is hoe ik me voel. Maar ik wou het over het arbeidsdeskundig onderzoek hebben. Dit wordt in het kader van de wet verbetering poortwachter normaal rondom het eerste ziektejaar ingezet om de werknemer duurzaam te laten reïntegreren. Bij mij is dat niet gebeurt omdat ik toen nog de laatste behandelingen moest krijgen. Daarna zat ik in het zwarte gat en volgde de revalidatie. Bij het laatste gesprek met de arboarts in juni vond hij dat dit onderzoek toch nog moest plaats vinden. Tuurlijk joh, laten we alle hokjes afvinken zodat iedereen straks kan roepen dat het maximale is gedaan voor mij. Of ik er wat aan ga hebben vraag ik me nog altijd af. Het onderzoek was dus vanochtend, een maand voordat ik in de WIA ga. Lijkt me dus zeer zinvol (NOT!). 

Het geheel duurt twee uur. Half uur gesprek met mijn baas, uur met mij en dan nog een half uur met z'n drieën. Mijn baas moest van te voren al het een en ander aanleveren over kantoor, werk, mijn functie etc. Dat was niet gelezen. Daarna gesprek met mij. Mijn machtiging ontbrak die ik weken geleden al heb toegestuurd. Dus zij kon niet bij de gegevens van mijn arboarts. En in het kader van de AVG mag ze niet vragen naar mijn ziekte. Hoe kun je dan in vredesnaam beoordelen hoe het met me gaat en waartoe ik in staat ben voor mijn belasting? Ik heb er geen moeite mee om te melden waarom ik ziek ben en welke beperkingen ik nog ervaar. Zo kan ik beter uitleggen wat ik kan zodat zij kan bepalen wat voor advies er uitkomt voor de rest van mijn ziektewet periode. 

De conclusie is dat ik mijn eigen werk niet kan doen, ook niet met aanpassingen en ook geen ander werk binnen het bedrijf passend is. Rest ons het tweede spoor. Wat gezien mijn marginale belastbaarheid ook nog geen optie lijkt, maar daar wou ze nog over nadenken en dat lees ik over twee weken wel in haar rapportage. Mocht ze het wel adviseren, dan komen we niet zover want tegen de tijd dat de rapportage er is, is mijn baas met vakantie en daarna volgt de WIA al. Het kan nog iets anders werken aangezien mijn werkgever eigen risicodrager is en dus na de twee jaar ziektewet nog tot 10 jaar zorg dient te dragen voor mijn reïntegratie, maar dat laat ik nog even buiten beschouwing. 

Waar ik vooraf al mijn twijfels had aan dit hele onderzoek, vind ik het nu ronduit belachelijk en overbodig. Er zijn geen andere conclusies getrokken dan die ik zelf allang had gemaakt. Dit is geldverspilling en bovenal een zware onnodige belasting voor mij, de patiënt. 

Ik zie het nut in van dit onderzoek als het tijdig wordt ingezet. Maar niet in mijn situatie in combinatie met dit tijdstip. 

Ik blijf het een bureaucratisch gedoe vinden. Als je niet goed voor jezelf kunt opkomen of verwoorden wat je klachten en beperkingen zijn wordt er zo meer van je verwacht dan je aankunt. En aangezien ik mondig over kom, lijk ik heel wat, maar zien ze niet dat ik thuis weer instort. 

Maar goed, ik doe maar gewoon aan het hele verhaal mee en doe wat ik kan voor reïntegratie. Gelukkig heb ik een begripvolle arboarts en aardige casemanager daar. Het is niet alleen maar kommer en kwel. 

Om mijn dag nog leuker te maken kreeg ik net ook nog telefoon van het UWV. Vanaf 26 september krijg ik een voorschot op de WIA. De keuring en alles wat er bij komt volgt over een paar maanden want ze hebben nog de nodige achterstand. Maar dan zit ik niet zonder inkomen. Details volgen in een binnenkort te ontvangen brief.

Eerst twee maanden 75% en dan 70% van het inkomen dat ik in de 12 maanden voor mijn ziekmelding verdiende. Ik ga er in inkomen niet veel op achteruit dankzij mijn geweldige werkgever. Die hebben namelijk een verzekering waardoor ik nog een aanvulling ga krijgen op de WIA. Hoe dat technisch en praktisch allemaal werkt weet ik nog niet. Maar ik wil het andere lotgenotencontact wel meegeven zodat zij dit met hun werkgever kunnen bespreken aangezien het om een aparte verzekering gaat die veel bedrijven vast niet standaard hebben.  

Tijd om te gaan uitwaaien in het bos en om te zien hoe de heide er inmiddels bij staat!