Rock bottom

Zoals ik laatst al zei volgt er na goed nieuws onvermijdelijk ook weer slecht nieuws. 

Maandagmiddag heb ik last van de keel gekregen. Kan van de bestraling komen, dus dit gisteren overlegd met de laboranten. Het kan vanalles zijn, dus we zouden het nog een dagje aanzien. Maar 's middags flink begonnen te hoesten. En daar heb ik 's nachts ook erg veel last van gehad. Niet zoveel geslapen dus. 

Vandaag ook nog flink aan het hoesten. Dit kost zoveel energie bovenop de vermoeidheid en weinige energie die ik al heb. En mentaal is het ook weer een enorme steun. 

Ik zit simpelweg aan het eind van mijn Latijn. Nergens zin in. Ook de energie niet voor. Zelfs geen behoefte aan Netflix. Ook weer minder eetlust. En heel veel huilbuien. En grote frustratie.

Vind je het gek dat ik me dan afvraag hoe ik de komende week moet zien door te komen? 

En dan kan iedereen wel leuk roepen dat het nog 5x bestralen is, dat het nog maar een weekje is... Ik moet het nog wel doen en ik heb echt geen idee hoe ik het moet overleven. Na 10 maanden heb ik nu gewoon rock bottom bereikt. En als de koek op is, dan is 'ie gewoon echt op. 

Dus vandaag na het bestralen nog een arts gesproken. Mijn CT van vandaag zag er goed uit. Dus kans dat het hoesten enzo daar van komt is vrij klein. Mijn keel zag er ook goed uit. En toch zit daar iets... Hij heeft wel de tijd voor me genomen. Maar of ik er nu zoveel wijzer van wordt... Je moet een dagritme aanhouden. Lekker makkelijk als je geen energie en zin hebt en jullie me iedere keer op een ander tijdstip inplannen. Hij snapt dat het zwaar is, maar eigenlijk hebben ze geen idee. Als je dit niet zelf meemaakt, weet je ook niet hoe het voelt. 

Morgen maar kijken hoe het gaat met het hoesten. Anders willen ze me daar iets voor geven zodat ik daar meer rust en slaap van krijg. 

Ik heb dus vermoedelijk een virus te pakken. Wederom niet de beste timing... Maar gezien mijn bloedwaarden zou het best kunnen. De oncoloog kan dan wel heel hard roepen dat het er goed uitziet, ik concludeer toch echt wat anders. Neutrofielen zijn hetzelfde gebleven als 2 maand geleden. Leukocyten zijn zelfs gedaald. Ook al is het binnen de normale marges, het houdt nog niet over en zo goed is mijn weerstand dus nog niet. Ook het HB is niet veranderd, dus nog iets aan de lage kant. 

Conclusie: ik moet nog 5x bestralen en in de weken daarna blijf ik ook nog wel last houden van de bijwerkingen. Hoe ik dat mentaal moet verwerken, daar is nog totaal geen antwoord op. Want zoveel bankhangen is ook niet bevorderlijk. Volgende week weer een afspraak met de psycholoog in het ziekenhuis. De afspraak met de psych van de huisarts van morgen heb ik moeten afzeggen wegens het bestralen, dat paste qua tijd echt niet samen. En verzetten kon pas naar augustus wegens drukte en vakantie. 

Nou, met die drukte heb ik het zo langzamerhand wel gehad. Alles en iedereen heeft wachtlijsten door corona... Maar nu ik zo'n erge dip heb is er niet snel ruimte... Iedereen heeft recht op hulp en zorg, maar sommige mensen met een medische achtergrond toch net iets meer! 

Ik heb wel ademhalingsoefeningen tegen stress en spanning, maar door al dat hoesten helpt het ook niet echt. Ik was allang blij dat ik niet hoefde te hoesten tijdens het bestralen omdat je stil moet blijven liggen. 

Dus ja, dat. Straks op tijd naar bed en hopen dat ik zoveel mogelijk kan slapen. En hopen dat het morgen weer een beetje beter gaat.