Twee dagen later

 Na twee dagen zou je denken dat het nieuws wel echt beging te zinken. Zeker als je al heel vaak hebt gezegd/verteld/gemaild/ge-appt met de woorden 'ik heb borstkanker'. 

Tja, dat ga ik voorlopig niet veranderen. Ik kan er straks alleen tegen vechten. Maar hoe ga je met dat nieuws om? Iedereen zegt dat ze er van schrikken. Snap ik. Opeens komt het dichtbij. Het is opeens veel reëler. Maar hoe ga ik er mee om? Dat is waar ik nog niet direct hoogte van krijg. Ja, het is klote. Ja, ik ga er tegen vechten. Ja, het is emotioneel en ik huil regelmatig. Maar aan de andere kant ben ik ook heel nuchter en het lijkt het alsof alles gewoon door gaat. Ik ben wel dingen druk aan het regelen. Op het werk zijn er al afspraken. Bij de badminton heb ik al mijn taken neergelegd (nu nog alles overdragen). Ik ben aan het bedenken wat ik straks allemaal van de arts wil weten. En ook wat ik straks wellicht nodig ga hebben (meer pyjamas's ofzo? Een nieuwe badjas?) Dus een praktische instelling. Maar ben ik nu boos, verdrietig, angstig, etc.? Ik weet het niet... Lamgeslagen lijkt aardig in de buurt te komen. 

Dat het wat met me doet is overduidelijk. Ik slaap slechter, ben dus ook snel moe. Door de spanning en stress heb ik minder eetlust. In zijn algemeen kan ik dat niet slecht vinden, er mag echt wel een paar kilo af. Alleen liever niet op deze manier. 

Ik probeer nog wel zo normaal mogelijk door te gaan. Thuiswerken. Sporten. En man, dat ging toch lekker gisteren! Krijg je eindelijk een keer aan het begin van het seizoen de shuttle lekker weg, kun je er straks niet meer op voortborduren. Dat voelt wel oneerlijk. 

Na alle onderzoeken van dinsdag voel ik mijn borst nu wel meer. Waarschijnlijk omdat ik me er toch mee van bewust ben. Er zit daar iets wat er niet thuis hoort! Maar verder is dat allemaal goed gegaan. Om de humor er toch een beetje in te houden, heb ik wel een flink blauw plek op mijn rechter elleboog. Van het bloedprikken nota bene... 

Morgenochtend ga ik op voor de pet/ct scan. Maandagmiddag staat de MRI op het programma. Dus tot zover alles gepland. En dan volgt dinsdagmiddag de uitslag en het behandelplan. Daar heb ik geen idee en/of gevoel bij. Over mijn gevoel moet ik het later nog maar eens hebben. Voor nu ga ik maar uit van het slechtste, dan kan het alleen maar meevallen. Voor de beeldvorming wat ik slecht vind: chemo, operatie en bestraling. 

Maar omdat ik moe ben, ga ik nog even ontspannen Netflix kijken. Ik ben bezig om Friends vanaf het begin te kijken, inmiddels bij seizoen 2 aanbeland. Het blijft gewoon leuk!