Einde chemo in zicht

De laatste grote chemo kuur is begonnen. Volgende week alleen nog de korte en dan zit deze fase er weer op. Zes maanden is dan nog best snel gegaan,maar ook behoorlijk langzaam. Ik ben in elk geval blij dat dit gemartel er bijna opzit. Nog maar anderhalve week bikkelen en dan kan mijn lijf echt beginnen met het stellen. 

Dat klinkt kort, maar er kan nog vanalles gebeuren. De angst om ziek te worden zt er best in. En dan nog de neuropathie en vermoeidheid. Het blijft gewoon afwachten hoe ik deze keer ga reageren.

Wonder boven wonder zijn mijn bloedwaarden wel goed. HB is gestegen en staat bijna op de normale stand. Neutrofielen zijn ook goed, anders lag ik nu niet aan het infuus. Hartpompfunctie is ook prima, bijna op zelfde niveau als start en beduidend beter dan vorige keer. Ik denk dat het komt door goed en gezond te eten en goed te blijven rusten. Vermoedelijk komt de vermoeidheid door de impact van de chemo. Dus tot zover tevreden.

Ik sta nog steeds 100% achter mijn besluit om na volgende week te stoppen met de chemo. Lichamelijk en geestelijk is het nu echt zwaar. Vannacht een fikse opvlieger gehad. Normaal kan ik dat wel aan, maar zowel lichamelijk als geestelijk kon ik er niets aan doen en moest ik het gewoon helemaal uitzitten. 

Inmiddels ben ik gestart met fysiotherapie, intake en eerste behandeling achter de rug. Ik sta er beter voor dan verwacht. Qua cardio zit ik al opniveau 2 en kracht is meer kg dan gedacht. Al dat lopen werkt ook nog andere vruchten af. Fysio vindt ook dat ik het goed doe. Dus nog een stap in de goede richting.

Eerste gesprek met de psych is ook geweest. Daar kan ik nog niet veel over zeggen. Was meer intake dan daadwerkelijk ergens aan werken. Het is een aardige mevrouw, dus denk dat dat wel goed zit. 

En verder? Tja, ik zit echt niet meer lekker in mijn vel. Dit trekt zo'n zware wissel op alles. De tranen komen soms uit het niets. Vermoeidheid blijft hangen en maakt alles wat zwaarder. Af en toe heb ik ook echt een chemo brein, kan dan slecht op namen en woorden komen. En de eenzaamheid is ook regelmatig een drama. 

Het wordt echt tijd voor vooruitgang. Maar ook daarvoor geldt, hope for the best. En mooi weer en open terrassen...