Kanker kwartet (borstkanker her2+ / NET / LAMN / PMP)

Vrijdag mocht ik me weer melden voor de jaarlijkse mammografie. Hoewel ik geen bijzonderheden verwachtte, was ik best gespannen die dag.  De mammografie was zo gedaan. Gelukkig hoefde ik niet lang te wachten voordat ik de verlossende woorden 'alles is goed, beeld is ongewijzigd' kreeg.  Weer een jaartje goedgekeurd!  Heel fijn, want ik zou die avond met een vriendin uit eten gaan en daarna naar het theater voor de musical Elisabeth. Met goed nieuws is dat toch meer genieten. Dat ik de volgende dag totaal overprikkeld en moe was, daar hebben we het verder niet over.  Vanochtend heb ik mijn verpleegkundige telefonisch gesproken. Dat is een nieuw beleid. De richtlijnen zijn aangepast. Fysieke afspraak is niet meer nodig want de fysieke controle is overbodig. Niet dat ik die controle kreeg, alleen de eerste keer op eigen verzoek.  De rechter borst ziet er goed uit, nog altijd gezond. Dat mijn hartslag bij inspanning soms zo omhoog schiet is conditie gebrek, want ik ...

Het is alweer 1 september. Dus alweer vijf jaar geleden dat ik de woorden 'je hebt kanker' te horen kreeg. Vijf jaar gewoon! Het voelt veel korter geleden en die gehele dag kan ik me nog goed herinneren. Kapot van verdriet, ongelovig en ook strijdlustig. Dit zou gewoon een fase zijn, ik zou toch minimaal 80 worden!  Vijf jaar later, vier diagnoses verder, twee loodzware behandeltrajecten achter de rug en ik ben er gewoon nog. Ik leef, ik doe, ik geniet, ik beleef, ik maak plannen, ik durf weer wat verder vooruit te kijken. Niet meer zoals vroeger, maar zoals ik nu ben met de beperkte energie, de fysieke klachten, de financiële stap terug. Ik ben meer dan dat. Het is een onderdeel van mij. Ik moet er iedere dag rekening mee houden. Het wordt steeds meer ik. Want dit is wie ik ben, dit is mij overkomen, dit heeft me veel geleerd.  Vijf jaar. Ik ben nog steeds bang bij pijntjes en klachten. Of ik kankervrij ben, weet ik niet. Mijn gedachten daarover zijn 50/50. Ik leef nu en laat...