Kanker kwartet (borstkanker her2+ / NET / LAMN / PMP)

  Wachten op de afspraak met de chirurg.  Wachten op de definitieve diagnose. Wachten op eventuele verdere onderzoeken.  Wachten op het behandelplan.  Wachten op de volgende stappen.  Wachten op de rest van mijn leven.  Wachten op mijn toekomst.  Wachten op mij weer gezond te voelen.  Wachten op de leuke dingen die ik de komende tijd gepland heb.  Wachten of dat allemaal wel door kan gaan.  Wachten op de terugkeer van mijn energie.  Wachten op wat me te wachten staat.  Pffff, ik ben helemaal klaar met dat wachten.  Het enige waar ik niet op hoef te wachten is de angst.  En nu nog even wachten op theetijd zodat ik de appelplaatcake kan proeven. 

Lieve, lieve mensen,  Helaas heb ik ontzettend slecht nieuws te melden.  Vorige week was ik in het AvL voor mijn CT-scan om de NET kanker in de gaten te houden. Vooraf bloed laten prikken en dag was allemaal goed. Ook de tumormarker die is onderzocht. Dus redelijk positief maar wel met een slechter voorgevoel ging ik erin. Scan ging goed, aanprikken ging vlot (hoera!) en ik stond zo weer buiten. Dan nog een week wachten op de uitslag. Zenuwslopend! Scanxiety is real! Door alles wat ik de laatste jaren heb meegemaakt, heb ik niet meer het blinde vertrouwen dat alles wel goed zal zijn.  En dat bleek vanmiddag tijdens tijdens het videobellen met de oncoloog.  Ik heb uitzaaiingen in mijn buik. En niet van de NET zoals je zou verwachten, maar van de LAMN.  Ja, dat lees je goed. Weer wat anders. Die was ook in de blinde darm gevonden destijds, maar werd afgedaan als niet belangrijk. Nou, dat blijkt...  Diverse kleine plekjes in mijn buik/buikvlies. Ik heb de foto...

  Kanker en zeker de behandelingen daarvoor geeft veel bijwerkingen, kort en langdurig. Voor velen wordt je gewaarschuwd want die zijn ruimschoots bekend en staan in de bijsluiter. Maar je hebt ook dingen waar geen tot weinig aandacht voor is.  Neem nu een frozen shoulder. Na de borstamputatie en bestraling gebruikte ik de linkerarm minder dan normaal. Ik kon er gewoon minder mee omdat het hele gebied nog aan het herstellen was. Toch had ik de volledige mobiliteit in die arm en trainde ik ermee bij de fysio. Totdat het pijn ging doen en het opeens bergafwaarts ging. Uiteindelijk heeft de fysio bij de revalidatie een frozen shoulder vastgesteld.  Dat kan heel lang duren als je pech hebt. Ik ben bijna 2 jaar verder en de schouder zit nog altijd vast. Voorwaarts omhoog wil wel, maar opzij blokkeert de hele boel nog steeds.  Ik heb er weinig pijn aan gehad en ben er inmiddels aan gewend. Je past je bewegingspatroon vanzelf aan. Ik gebruik de arm zoveel mogelijk binnen de...