Kanker kwartet (borstkanker her2+ / NET / LAMN / PMP)

Mijn honderdste blog... Als je gaat tellen dan mis je er een paar. Niet alles wat ik heb geschreven is daadwerkelijk gepost. Soms vond ik het ook te persoonlijk. En vanuit het zwarte gat zijn er ook nog de nodige 'schrijf-van-me-af' alinea's. Dus dit is #100.  En wat schrijf je dan? Dat het een sneltrein met vele dubbele loopings is geweest, dat weet iedereen al. Dat ik er nog lang niet ben is ook bekend. Maar ik kan weer wat leven. Dus wat positiefs deze keer.  Heel langzaam ben ik het thuisleven weer aan het oppakken. Het huishouden mag de schoonmaakster voorlopig nog doen. Ik heb me de afgelopen drie maanden op de tuin gestort om het achterstallig onderhoud te plegen. Steeds in kleine stapjes en zoveel mogelijk zelf. Af en toe met spierpijn en vermoeidheid tot gevolg. Maar het lijkt nu weer op mijn tuin! Ik ben er nog niet helemaal: het tuinhuisje kan nog een sopje gebruiken en de dakrand moet nog geverfd worden, er moeten nog een paar zakken met bemeste tuinaarde gehaal...

Nee, nou niet meteen van die lugubere dingen bedenken. Dit is 'gewoon' een verhaaltje over tinnitus.  Ik heb dus tinnitus, beter bekend als oorsuizen. Officieel vastgesteld bij de KNO-arts want mijn gehoor was vorig jaar nog perfect. Daarvoor had ik die piepjestest niet hoeven afnemen, dat kan ik je zo ook wel vertellen. Luisteren gaat prima, informatie opslaan en verwerken is een ander ding.  Bij mij is het al begonnen bij de eerste chemo/immuuntherapie.aar het trok steeds weer weg. Op het laatst was het vlak voor de volgende ronde pas weg. Daarna leek het goed te gaan, maar een paar maanden later zat er toch een blijvende piep. Dus op welk chemisch goedje deze reactie precies is ontstaan weet ik niet. Feit is wel dat het na mijn vierde en laatste booster shot erger is geworden.  Op zich is er prima mee te leven. Als er geluiden in de omgeving zijn of ik afgeleid of druk ben, dan hoor ik het niet eens. Dus heerlijk dat er buiten nu veel vogels fluiten en bijen rondzoemen...

Vandaag ben ik op de kop af een jaar half plat. Nou ja, qua datum is het morgen, maar de operatie vond toch echt op een maandag plaats. Een jaar geleden is die stomme tumor uit mijn borst gehaald. Een jaar alweer...  Leven zonder 1 borst is heel goed te doen. Het kostte even wat tijd om er aan te wennen, maar nu is het heel normaal voor mij. Praktisch is het soms nog wel onhandig. Die externe prothese is zwaar en onhandig, dus die gebruikt ik niet. Zonder bh rondlopen is in de winter geen probleem. Met het het mooie weer en de dunne shirtjes is een bh wel weer handig voor die ene borst. Maar ja, de andere kant blijft wel leeg... Het wordt tijd dat ze daar nog eens iets fatsoenlijks voor bedenken want het ideaalbeeld is echt niet meer dat vrouwen twee borsten (moeten) hebben.  Ik leef prima met maar 1 borst en ik heb nog niemand raar zien kijken als ik buiten de deur ben. Het valt anderen echt niet zomaar op. En mocht iemand het wel zien en er wat van vinden, dan is dat hun pro...

Deze week zit mijn tweede blok van 8 weken bij de revalidatie erop. Ik kan me bijna niet voorstellen dat het maar 16 weken waren. De tijd is voorbij gevlogen terwijl er voor mijn gevoel veel is gebeurd. Ik ben zoveel vooruit gegaan en ik ken mijn grenzen veel beter. De fietstest liet zien dat ik weer 6% beter ben en nu op 75% zit. Een aantal therapieën heb ik al afgerond.  Dinsdag was er mijn voortgangsbespreking en er is bepaald dat 3 juni mijn laatste dag is. Precies volgens mijn wens van maximaal 4 weken. We gaan alles rustig afbouwen zodat het niet opeens ophoudt en ik alles thuis kan voortzetten in de stijgende lijn. Toen ik de datum hoorde had ik zoiets van, nog zo lang? Ik had er rekening mee gehouden dat het ook korter kon worden en dat was ook goed geweest. Ik ben er klaar voor om mijn leven zonder revalidatie op te pakken. Dan kan ik de dagen veel makkelijker zelf inplannen.  De psychische hulp blijf ik nog wel nodig hebben. Ik ben al weer ingepland bij de POH. Sport...