Kanker kwartet (borstkanker her2+ / NET / LAMN / PMP)

Hoe vaak ik dat wel niet heb gehoord de afgelopen anderhalf jaar: "Je moet wel positief blijven!" Of iets vergelijkbaars. Ook nu weer nu ik aan een nieuwe fase start van mijn herstel bij de oncologische revalidatie.  Maar wat is positief zijn dan eigenlijk? In elk geval niets iets wat je 24/7 kunt zijn. Met zo'n opmerking suggereer je dat ik niet positief ben op het moment dat ik je spreek. Of dat mijn tegenslagen, pijn, verdriet, etc. er niet mogen zijn. Laten we even reëel blijven. Ik heb de diagnose borstkanker gekregen, heb alle behandelingen ondergaan en moet keihard werken voor mijn herstel. Zou jij dan wel steeds positief blijven?  Nee, dat weet ik wel zeker van niet. Het leven is voor mij hard geweest. Vaak ook best moeilijk. Soms zelfs uitzichtloos. Dan mag ik best huilen, boos zijn, gefrustreerd zijn, het even niet meer zien zitten en meer van dat alles. Ik ben wel iedere dag uit mijn bed gekomen. Grotendeels zelf voor het eten en drinken gezorgd. Alles met het ...

Ik had me nog zo voorgenomen het jaar positief te beginnen en hopelijk wat stabieler te worden en minder tranen te laten. Helaas werken emoties niet zo en kan ik er maar beter aan toegeven als het opkomt. Om daar nou meteen 1 januari al mee te beginnen... Maar deze keer tranen van blijdschap.  Sinds april ben ik al bijna 30kg afgevallen. Sinds de laatste keer wegen heb ik nog best wat slechte dagen gehad, zeker ook qua eten. Ik was in de veronderstelling dat er wel weer een paar kilo vanaf was en ik inmiddels mijn streefgewicht had bereikt. Ik heb al weken niet meer op de weegschaal gestaan, gewoon omdat ik het stomweg niet wilde weten. Iedere keer toch best een confrontatie en iedere keer weer schrikken terwijl ik zo mijn best doe. Af en toe even controleren is wel noodzakelijk. Ik vond 1 januari wel een mooi moment, goede graadmeter voor het nieuwe jaar. Tot mijn stomme verbazing was ik maar 1 kilo lichter! Zo blij en opgelucht! En toen kwamen dus toch weer die tranen. Want het w...