Kanker kwartet (borstkanker her2+ / NET / LAMN / PMP)

Morgen ben ik jarig en vier ik dat ik 40 ben. Nou ja, vieren...  Ik weet al een paar jaar dat deze dag op een zaterdag zou vallen. Dat vond ik wel reden voor een feestje. Beetje groots aanpakken, want een andere reden om zelf een feest te geven zou er in mijn leven niet komen. Vlak na de diagnose vond ik dat nog steeds een goed plan, kon ik meteen vieren dat ik kankervrij en weer gezond zou zijn.  Nou, niets van dat alles dus. Die droom is me door de kanker afgepakt. Ik kom niet verder dan mijn ouders op bezoek. En hopelijk voel ik me dan 's avonds goed genoeg om pannenkoek te eten. Bestellen en afhalen samen met mijn ouders.  Ik kan van de zomer wel een feest geven als ik me weer stukken beter voel, maar dat is gewoon niet hetzelfde.  Het leven is soms verschrikkelijk oneerlijk en dit doet heel veel pijn vandaag. Ik heb het afgelopen jaar al zoveel tegenslagen gehad en ik was de afgelopen jaren zoveel sterker geworden dat ik zo'n feest kon en durfde te geven.  Ik heb vandaag s

Ik geloof dat de Novasure niet het voor mij gewenste effect heeft. Sinds woensdagavond een wat onrustige buik en druk/pijn op de lies. Donderdag nacht zijn de krampen met flinke pijn weer begonnen. Pas de laatste paar uur geen pijn meer gehad.  Timing klopt wel. De menstruatie zou nu zo'n beetje weer komen. Maar die pijn en het onrustige gevoel bevallen me helemaal niet. Het is nu van 1 dag met veel pijn naar ruim 3 dagen gegaan. Dus morgen de huisarts maar weer bellen. Zo blijf ik bezig.  Het zet me wel aan het denken. Links onderin de buik en de lies (vanaf mijn kant gezien he). Zou het van de menstruatie komen? Of zijn het de darmen? Of nog iets anders? Ik voel me zo ongemakkelijk en maak me best zorgen. Hoewel kanker niet mijn eerste gedachte is, komt het natuurlijk wel voorbij in de opties die ik kan bedenken.  Tot zo ver de afdeling 'het gaat niet lekker'.  Verder ben ik best tevreden over de afgelopen week. Mijn ouders zijn een week op vakantie geweest en die komen n

Het zat er natuurlijk al een tijdje aan te komen omdat ik niet lekker in mijn vel zit, maar de diagnose is nu officieel dat ik depressief ben. Vooral als gevolg van het afgelopen jaar en het moment van het jaar. Mijn huisarts en psycholoog zijn het daar unaniem over eens. Morgen hebben ze samen overleg hoe we dit het beste kunnen aanpakken.  Ik kan er moeilijk omheen dat het niet zo goed gaat. Slecht slapen, moe, geen eetlust, lusteloosheid, somber, neerslachtig, huilen, nergens zin in. Na het afgelopen jaar is dat ook logisch. Zeker als je bedenkt dat mijn laatste 'behandelingen' twee weken geleden waren. Het welbekende zwarte gat.  Maar omdat ik al maanden aan het klungelen ben, heb ik toch maar aan de bel getrokken. Want zo doorgaan helpt me al helemaal niet. En het belangrijkste is toch om te erkennen dat het niet goed gaat (inclusief diagnose) en hulp zoeken.  Uiteindelijk gaat dit wel goed komen. Het heeft tijd nodig. Hoeveel tijd is afwachten.  Belangrijk is dat ik een g

Ik ben nu 14 maanden in behandeling in het ziekenhuis en inmiddels best boos en gefrustreerd over hoe je soms wordt behandeld en dan met name al die 'foutjes'. En die van vandaag doet gewoon even de emmer overlopen.  * Ik moest zelf achter de immuuntherapie aan, want alle afspraken gecanceld toen ik plots met de chemo moest stoppen.  * Vanaf dat moment geen enkele begeleiding meer.  * Ik heb toen ook zelf om bloedcontrole moeten vragen.  * Na de operatie heb ik mijn chirurgen niet meer gesproken waardoor ik niet alle informatie heb gekregen. Bleek achteraf.  * Na de operatie en plaatsing pac is er geen brief naar mijn huisarts gegaan.  * Bij het gesprek een week na de operatie met uitslag patholoog heeft er geen controle van de wond/litteken plaats gevonden.  * Ik heb een keer gebeld en zou dezelfde dag nog terug worden gebeld, maar kon er twee dagen later nog een keer zelf achteraan.  * Vorige week dus dat de communicatie over verwijderen pack tegelijk met novasure zou plaatsv

Normaal had ik niet veel moeite om om te gaan met dat uur tijdsverschil 2x per jaar. Als je gewoon gezond bent, is dat goed op te vangen en pas je je zo aan. Net als met vakantie. Ook het afgelopen jaar midden in de chemo's geen last van gehad.  Maar nu dus wel! Vaste eettijden zijn verschoven. Vroeg donker. Dus ik heb mijn schema maar meteen anders ingericht. Na de lunch wandelen en dan mijn dutje i.p.v. wandelen vlak voor het diner. Want dan is het straks donker. Dus meteen maar even helemaal omschakelen. Maar dan zit ik nu 's middags weer met eten. Het blijft allemaal wennen.  Het houdt wel in dat ik heel erg veel houvast heb in een vast dagritme en daar ook erg op vertrouw. Maar ik eet! En ik krijg aan aantal calorieën ook bijna binnen wat minimaal moet. Dan gaan we het nog niet hebben over hoe gezond alles is... Want gezonde dingen klaar maken kost me soms net teveel tijd of energie. Dat komt binnenkort wel weer. Bovendien heeft mijn maag na vorige week ook weer een flinke