Kanker kwartet (borstkanker her2+ / NET / LAMN / PMP)

Soms gebeuren er tussendoor ook nog wel leuke momenten.  Aan het begin van het traject was me verteld dat ik niet moest afvallen. Leek mij wel een goed idee. Er moest toch wat vanaf en door chemo's wordt je misselijk enzo... Nou, dat liep toch wat anders. Met medicatie hoef je tegenwoordig niet meer misselijk te worden. En je hebt al je kracht nodig om overeind te blijven. Aan het begin van een kuur van drie weken viel ik wel wat af, maar dat kwam er daarna ook weer bij. Begin dit jaar deden de aangepaste medicijnen helemaal goed hun werk. Eigenlijk helemaal geen last meer van de maag en door dexamethason vaak ook lekkere trek. Dus na 3 maanden 10kg aangekomen.  Na de chemo's wou ik tot rust komen en daarna proberen om gezonder te gaan eten. Doordat ik zo verkouden ben geweest, at ik al minder. Na de operatie was het helemaal een drama en moest ik het eten weer rustig opbouwen. Maar die 10kg was er daardoor wel zo weer af.  Nu ik steeds zo moe ben en weinig eetlust heb, g...

Ik zit vast in een vicieuze cirkel. Ik ben moe, heb weinig energie en eetlust. Daarom ook weinig beweging. Met als resultaat obstipatie. Wat dan ook weer zorgt voor minder eetlust en beweging en dus minder energie... Om die cirkel te doorbreken heb ik nu movicolon voor het verbeteren van de stoelgang. Gisteren mee begonnen, vanmiddag een wat onrustige maag/darmen. Hopelijk brengt het snel de nodige opluchting en rust.  Buiten dat merk ik dat de energie heel langzaam iets toeneemt. Op goede momenten kan ik kleine klusjes doen of een stukje wandelen. En zo af en toe de tv aan om de Olympische Spelen te bekijken. Zo na de lunch breekt vermoeidheid me op en moet ik het echt even rustig aan doen of rusten. Dus verbetering. En dat is fijn om te merken. Want zoals gebruikelijk wil mijn hoofd sneller dan mijn lichaam. Deze week zowel bij de huisarts als de verpleegkundig specialist geweest. Beide bevestigen dat het normaal is, dat ik op de goede weg ben en het echt weer beter gaat worden. ...

Zoals ik me de laatste dagen voel is zeer frustrerend. Moe, weinig energie, geen eetlust, nergens zin in... En dat helpt het mentale gevoel ook niet.  Tot halverwege de bestralingen ging het goed. Daarna is het begonnen. Zou het dan toch daar aan liggen? Dat ik daardoor zo moe ben geworden? Want dan zou het met een week beter moeten gaan. Dat alles omvattende zware moeheidsgevoel is vrijdagavond opeens verdwenen. Dat scheelt gelukkig al een stuk. En ik weet ook dat weinig eten weinig energie oplevert. Het voelt als een cirkel waar ik niet uit kan komen.  Ik weet het af en toe echt niet meer. Wat ik hier aan kan doen. Waar ik überhaupt zin in heb. Hoe ik weer beter kan gaan eten. Vooral rustig aan blijven doen. Ik kan ook letterlijk niet anders. Ik ben wel een boek aan het lezen dat boeiend is, maar snel gaat het niet.  En dan heb ik ook nog het vooruitzicht  morgen weer naar het ziekenhuis te gaan. Volgende ronde immuuntherapie. En daarna door voor de tweede vaccinat...

Het zit er op! Vanochtend de laatste bestraling gehad. Vijftien keer op en neer naar het ziekenhuis, drie weken lang... Iedereen die me heeft gebracht, super bedankt! Zonder jullie had ik het niet gered.  Ook al ging het bestralen en de adem inhouden goed, het is me wel zwaar gevallen. Nu lekker bijkomen de komende weken en herstellen. De ergste vermoeidheid weer kwijtraken en een beetje energie opbouwen.  Nog 4 immunno kuren te gaan en dan ben ik helemaal klaar met de behandelingen. Op naar mijn nieuwe toekomst!

Zoals ik laatst al zei volgt er na goed nieuws onvermijdelijk ook weer slecht nieuws.  Maandagmiddag heb ik last van de keel gekregen. Kan van de bestraling komen, dus dit gisteren overlegd met de laboranten. Het kan vanalles zijn, dus we zouden het nog een dagje aanzien. Maar 's middags flink begonnen te hoesten. En daar heb ik 's nachts ook erg veel last van gehad. Niet zoveel geslapen dus.  Vandaag ook nog flink aan het hoesten. Dit kost zoveel energie bovenop de vermoeidheid en weinige energie die ik al heb. En mentaal is het ook weer een enorme steun.  Ik zit simpelweg aan het eind van mijn Latijn. Nergens zin in. Ook de energie niet voor. Zelfs geen behoefte aan Netflix. Ook weer minder eetlust. En heel veel huilbuien. En grote frustratie. Vind je het gek dat ik me dan afvraag hoe ik de komende week moet zien door te komen?  En dan kan iedereen wel leuk roepen dat het nog 5x bestralen is, dat het nog maar een weekje is... Ik moet het nog wel doen en ik heb echt...

Ik ben inmiddels over de helft van de bestralingen. Acht gehad, nog 7 te gaan. Volgende week woensdag zit ook dat erop. Dan nog vier keer immuuntherapie en dan is mijn hele behandelplan afgerond op 22 september. Maar vanaf volgende week kan ik echt gaan herstellen en de weg naar boven inzetten. Vanochtend heb ik mijn oncoloog weer gesproken. Mijn bloedwaarden zien er goed uit. En ook de ejactiefractie is nog steeds goed. Woensdag kan ik online de waarden zelf inzien. Het goede nieuws is dat ik niet aan de hormoontherapie hoef! Bij aanvang van dit hele traject was het onduidelijk of mijn tumor ook hormoongevoelig was. Nader onderzoek zei van wel. Na de operatie bleek het maar om 5% hormonen te gaan, dus verwaarloosbaar volgens de oncoloog. Er zaten waarschijnlijk een paar cellen tussen die reageerden op hormonen in plaats van eiwitten. En uit een biopt komen maar weinig cellen. Na de operatie was er veel meer materiaal om te onderzoeken. Dus dat laatste is doorslaggevend. Mooi, want daa...