Kanker kwartet (borstkanker her2+ / NET / LAMN / PMP)

De spanning in mijn lichaam en de zorgen in mijn gedachten zijn de afgelopen dagen flink opgelopen. Het is toch wel heel erg eng wat mij nu overkomt en wat er aan zit te komen. Ga naar na: 1. Ik ga binnenkort geopereerd worden onder volledige narcose. 2. Ik ga mijn linkerborst geheel kwijtraken.  3. Mijn kanker is weer aan het groeien. De afgelopen dagen heb ik nog aardig wat afleiding gehad en viel het denk ik minder op. Plus, ik heb me inmiddels ingelezen (voornamelijk info van het ziekenhuis) en kan de situatie beter overzien. En ik heb gisteren speciale medische bh's besteld voor na de operatie. Dus het besef is er nu echt, het kwartje is gevallen. Ik heb vandaag dan ook een paar flinke huilbuien gehad. Ik heb echt geen idee hoe ik dit moet gaan verwerken. Huilen is goed, dan komen de emoties eruit en krop je niets op. Maar verder richting acceptatie?  Vrijdag heb ik de anesthesist gesproken. Ik krijg voor de operatie in het ziekenhuis pijnstillers (diclofinac) en iets teg...

Gisteren het gesprek met de chirurg gehad. Helaas zijn er op de MRI meerdere plekjes zichtbaar in de borst. Die zaten er drie maanden geleden niet... Het vermoeden is dat mijn kanker resistent is geworden tegen de chemo die ik kreeg. En dus al drie maanden de tijd heeft gehad om weer te groeien. 😭 De conclusie is dan ook vrij simpel. De operatie wordt een eenzijdige borstamputatie. Dit is nodig om te zorgen dat alle verkeerde cellen dan ook echt weg zijn. Bij borstsparend opereren is de kans te groot dat er verkeerde cellen achterblijven en ik over een half jaar ofzo weer een tumor heb en dit traject nog een keer kan doorlopen.  Dat is even flink schrikken. Van alle scenario's die je kunt bedenken, was dit er niet eentje. En ook al had ik het idee dat het richting amputatie ging, ook had nog wel anders gehoopt. Want er is de afgelopen 7 maanden steeds gewerkt aan borstsparend en daar zag het ook echt naar uit tot vorige week.  Ik weet dat het nodig is. Tot zover kan ik het we...

Ik heb het nog nooit zo gehad op prikken, maakt niet uit voor infuus, bloedafname of iets anders. Dat maakt mij de ideale kandidaat voor dit hele traject... Ik word letterlijk lek geprikt in mijn armen. En om het nodig leuker te maken, liggen mijn aderen wat dieper waardoor ze lastiger te vinden zijn. Door de chemo herstellen de aderen ook nog eens een stuk slechter. Al met al een aardig recept voor drama.  Ik krijg inmiddels flinke blauwe plekken van het prikken. En het duurt wel twee weken voordat die weer weg zijn. Strak plan met de zomer op komst.  Omdat het infuus er op de dagbehandeling enkele uren in moet zitten, is de oplossing om er verband omheen te doen. Hoef ik er niet naar te kijken en dat werkt erg goed.  Maar dat prikken zelf blijft een probleem. Het lijkt erop dat mijn aderen het misbruik niet meer accepteren en zich steeds meer verstoppen. En daardoor wordt het steeds lastiger om op de normale plekken te prikken.  Voor de MRI moet ik contrast vloeist...

Er is de laatste twee weken weer aardig wat gebeurd en ik heb even wat tijd genomen om mijn gedachten op een rijtje te krijgen.  Sinds het stoppen van de chemo waren al mijn afspraken op de dagbehandeling eruit gehaald. Toen er eindelijk weer afspraken kwamen, verwachtte ik ook die voor immunotherapie weer te krijgen. Maar nee hoor, daar moest ik potverdorie zelf achteraan. Om het nog fraaier te maken, ging het bij de eerste keer alleen immuno ook niet helemaal goed. Er stond een verkeerde bestelling in hun systeem (hoe dan?) en daar moest weer over gebeld worden. Toen nog discussie over de inloop tijden... Moest ik ze dus vertellen hoor en wat omdat dit toch echt al de negende keer was dat ook het spul kreeg. Mijn regie verpleegkundige was er achteraf ook niet zo over te spreken. Dat je als patiënt nog zo goed zelf op moet letten! Ik verwacht toch dat dit soort dingen in het ziekenhuis gewoon goed gaan. En ik ben zelf nog oplettend, maar wat als je daar niet zo mee bezig bent?...

Het ging de afgelopen week zo goed, maar nu voel ook mok even goed beroerd. Sinds gisteren ben ik hartstikke verkouden: loopneus, keelpijn en lichte verhoging. Daar zit je ook echt op te wachten... Maar goed, vandaag een sneltest gedaan en ik ben negatief voor corona. Gelukkig maar! Het lijkt dat er daarmee toch een last van mijn schouders is gevallen. Ik had niet verwacht daadwerkelijk corona te hebben, maar je weet maar nooit. Maar ik voel me iets beter. Eten en drinken gaat nu iets beter in elk geval.  Dus nu verder uitzieken en rustig aan doen. Komt vanzelf weer goed. Maar het blijkt nu heel duidelijk dat mijn weerstand nog heel laag is en ik nog geen enkele reserve heb.  Ik moest morgen eigenlijk door de pet/CT scan, maar die ga ik afbellen. Twee uur lang stilliggen is geen optie, laat staan dat ik aan de voorwaarden voldoe (2 liter water per dag drinken in de voorgaande dagen, een liter water drinken op de ochtend zelf en niet koud hebben gehad). Ik kan pas morgen ochten...