Kanker kwartet (borstkanker her2+ / NET / LAMN / PMP)

Het was me het jaar wel weer. Ondanks al het slechte K-nieuws, kijk ik er wel met veel plezier en positief op terug. Ik heb vele stappen vooruit gedaan en regelmatig leuke dingen kunnen ondernemen. Sociale activiteiten en gezellige uitjes lukken steeds beter als ik voldoende rust inbouw. Ik kan weer een beetje fietsen, ook al verwacht ik dat een elektrische variant in de nabije toekomst toch praktischer gaat zijn. Ik heb getracht weer te werken, nog niet het grootste succes, maar wel veel plezier aan beleefd. Op vakantie geweest. Veel gesport.  Met de gezondheid gaat het dan wat minder, maar ik heb er geen last van. Ik laat de kanker dit jaar dan ook niet overschaduwen. Het zal een groot deel van volgend jaar in beslag nemen, maar nu nog even niet. En dat is toch mentaal gezien een hele grote winst die ik heb geboekt. Ik ga rustig het nieuwe jaar inluiden en me voorbereiden op wat er gaat komen.  Het enige dat ik voor mezelf en jullie wens in 2024 is heel veel gezondheid. Want...

Ik merk dat best veel mensen nog niet helemaal begrijpen wat de komende operatie inhoud. Ik maak een drieluik van de uitleg. Vandaag deel 1, de voorbereiding.  Het zal de nodige medische informatie bevatten, dus als dat niet jouw ding is, vooral niet verder lezen en lekker verder scrollen.  Ik ga uit van de informatie en werkwijze van het AvL, dit kan afwijken in andere ziekenhuizen. Het is allemaal theorie en informatie. Mijn ervaring volgt na de operatie nog wel.  Officieel heet het een CRS HIPEC. CRS staat voor de operatie, hipec voor de warme chemo die door de buik gaat.  Nadat er is vastgesteld dat je een hipec nodig hebt, ga je de hele molen in. Voor PMP -wat ik dus heb - is dit zo ongeveer de enige behandelmogelijkheid. Het wordt ook gebruikt bij o.a. darm- en eierstokkanker.  Bij het AvL hebben ze een informatiedag hiervoor. Die heb ik niet gehad, toen was ik op vakantie. Dus ik heb vorige week een lange dag gehad met de nodige afspraken.  Regieverp...

 Tja, en dan heb je opeens de operatie datum. Ik moet me op 4 januari om 11 uur melden. Dan volgen de laatste voorbereidingen. Op 5 januari vindt de operatie zelf plaats. De start is rond 8.30 uur. Hoe lang het gaat duren is afwachten, dat is compleet afhankelijk wat ze allemaal in mijn buik gaan vinden. Ik verblijf een nacht op de IC en ga als alles goed is de volgende ochtend door naar de verpleegafdeling. Vermoedelijk mag ik na circa 2 weken naar huis, maar dat is volledig afhankelijk van mijn herstel.  Na de kerst plaats ik wel meer toelichting over de voorbereiding, de operatie zelf en het herstel.  Voor nu ga ik eerst lekker genieten van de feestdagen. De spanning is er al wel, maar die probeer ik nog zo veel mogelijk te negeren.

Ik heb vandaag mijn testament en levenstestament bij de notaris ondertekend. Superblij dat dit is geregeld.  Als je jong bent denk je hier helemaal niet bij na. Het is toch nog lang niet nodig? Maar je weer het maar nooit en het is toch heel fijn voor alle betrokkenen om het geregeld te hebben voor het geval dat. Zeker voor een alleenstaande zonder kinderen.  Ik ben de laatste jaren geconfronteerd met mijn sterfelijkheid. Zeker met de aankomende operatie vind ik het wel prettig dat het is geregeld. Weer een zorg minder.  Het testament is voor na je overlijden, het levenstestament voor als je wilsonbekwaam wordt bij leven. Heel handig dat er dan iemand is die beslissingen voor je kan nemen en je huis kan verkopen ofzo zonder dat je naar de rechtbank toe moet.  Ik ga er vanuit dat dit bij mij nog heel lang niet nodig gaat zijn. Het leven is alleen niet zo voorspelbaar en daar ben ik op voorbereid. Aanpassen kan later altijd nog als het dan anders moet worden.  Oh,...

Blegh. Ik heb denk ik de griep, in elk geval verkouden. Vol hoofd, hoofdpijn, koorts, weinig eetlust en een niet fit gevoel. Mijn lichaam is druk bezig om het virus op te ruimen. Terwijl ik al een verkoudheid heb gehad dit seizoen en de griepprik heb gehad.  Vandaag is dus een bankhangdag in mijn pyama. Af en toe wat eten en een glas water naar binnen werken.  Dit kost zoveel energie! Het brengt meteen weer herinneringen terug. En erger, het maakt me bang voor hoe ik er na de operatie bij sta. Als ik me nu al zo klote voel, zeker mentaal, hoe moet dat straks dan?  Energie is een kostbaar iets als je het hebt. Ik ben me er dagelijks van bewust dat het bij mij blijvend verminderd is. Ik kan aardig goed omgaan met mijn normale niveau. Maar bij ziekte hakt het er toch dubbel zo hard in, ook al weet ik dat het over een paar dagen beter is.  Ik ben zo bang voor hoe ik er na de operatie bij sta. Waarschijnlijk zowel fysiek, mentaal als op energie gebied totaal gesloopt. Ik ...